New issue: Home grown.

Do you make your own paint or do you adapt the stuff you buy? Let me know why!

Contact me and maybe we can work out something for the new issue of PRESENTeert that will be about artists home grown.

presenteert@gmail.com

PRESENTeert#14 Conclusion issue: THERE IS NO I

Please find here the last part of the conclusion of Aquil Copier. Initiator and participant on the project THERE IS NO I @ W139 in Amsterdam.

The first part of the text is published in the magazine.

… Heel gelukkig was ik met alle deelnemers die er elke sessie dag wel waren en de energie door de ruimte in de W139 lieten knallen. Soms met recht knallen want de titel van het project was THERE IS NO I, maar dat ego is er natuurlijk wel, en dat kwam een paar keer tot uiting in conflicten en een opsplitsing van de Theorie groep. Deze groep leek een probleem groep omdat hier twee deelnemers niet actief meededen waardoor de groep vanaf het begin al enigszins ontwricht was. Tegelijkertijd was de positieve energie enorm, was de ruimte elke dag totaal anders. Echt een atelier waarin gewerkt werd en dat was ook zichtbaar op de doeken. Die veranderde elk uur en in totaal heb ik zeker 30 prachtige schilderijen zien ontstaan terwijl we maar 8 doeken hadden. Acht doeken van 5×3 meter, die wel elke keer weer werden aangepakt en totaal veranderden. Echt een schilderfeest en schildergevecht tegelijk, en dat kregen we ook terug van bezoekers die in ‘ons atelier’ rondliepen en regelmatig gesprekken met ons begonnen. Heel fris was dat en het gebeurde regelmatig dat mensen weer terugkwamen om te zien hoe de schilderijen zich ontwikkelden. Ik moest ook vaak terugdenken aan filmpjes op Youtube van Philip Guston waarin hij het heeft over ‘destruction’ van zijn doeken. Dat als hij iets heeft geschilderd dat hij dat dan niet meteen een goed schilderij vindt. Dan schildert hij daar graag weer overheen en kan het doek weer helemaal anders worden. “Soms  lijkt een schilderij een goed werk te worden, te goed, dan is het niet geloofwaardig”, aldus Guston.

Ik realiseer me dat ik niet alle sessies volledig mee heb kunnen schilderen vanwege allerlei organisatorische dingen waar ik vooral in het begin door werd afgeleid. Wat mij opviel en verbaasde is dat wij in onze groep ook niet tot echt fijne samenwerkingen kwamen. We probeerden wel tot gesprekken te komen over schilderkunst en over waar we met onze doeken heen wilde maar dit lukte niet echt goed. We probeerde elkaar te overtuigen dat een schilderij zo en zo in elkaar zou moeten zitten. Vervolgens werd het hele doek weer overgeschilderd en nog eens overgeschilderd zonder dat er iets op het doek zichtbaar bleef wat enigszins interessant was. Terwijl het juist de bedoeling was dat we elkaar zouden aanvullen en dat iedereen juist zijn eigen kracht en ervaring etc zou inzetten. Dit bleek lastiger dan ik van te voren had gedacht. Pas de laatste sessie kwamen er schilderijen uit die toonbaar waren, hier en daar zelfs best wel goed waren en achteraf had ik graag nog langer aan de doeken willen doorwerken. We hadden maar negen dagen te schilderen, en dat is meestal niet genoeg om twee goede schilderijen te maken van dat formaat. Maar ja, het ging dan ook over het proces en het experiment. Explore the unknown.

Uiteindelijk was het een enorm intense schilder zomer waar Raymond en ik veel van hadden verwacht. Zonder nu negatief te willen worden heb ik niet het idee dat het zaadje dat wij wilden planten echt heeft kunnen kiemen, wellicht heeft dat veel meer tijd nodig, en wellicht nog meerdere projecten als deze. Maar stiekem hoop ik dat de deelnemers van het project hebben ondervonden wat de waarde zou kunnen zijn van dit project, en deze manier van denken. Dat ze werken hebben gemaakt die ze nooit zelf in hun atelier zouden maken als ze het helemaal alleen zouden doen. 

Voor mij persoonlijk heeft het veel opgeleverd en me geïnspireerd. Interessant hoe voor iedereen uit onze groep de regels en uitgangspunten van het maken van een goed schilderij compleet anders zijn. Tegenwoordig als ik in mijn atelier aan het werk ben, hoor ik soms ergens achter in mijn hoofd de gesprekken terug die we hadden tijdens het schilderen. Zo was het voor Jop heel logisch dat een goed schilderij ritme heeft, voor Raymond was het belangrijk dat het hele schilderij wordt aangeraakt met grote gebaren. Judith wilde telkens schetsen maken op haar telefoon en verwijzen naar de inmiddels bekende Duitse schilderkunst en Gerben wilde het liefst eerst een plan maken en dat gezamelijk uitwerken.

Het was achteraf heel leuk om te horen hoe het project ook Sam Samiee heeft geïnspireerd voor zijn tentoonstelling in W139. Hij zag, en dat hebben Raymond en ik er ook in proberen te stoppen, dat op deze manier samenwerken enorm veel vruchten kan afwerpen, niet alleen in de beeldende kunst. Juist als elke kunstenaar zijn eigen kwaliteiten in kan zetten. Maar ook op andere vlakken in de maatschappij, zie het voorbeeld hierboven over de deeltjesversneller of eventueel voor het vinden van oplossingen op andere vlakken. Niet perse in de kunst.

Voor mij was het in elk geval een prachtig project en ik vind het heel dapper van alle deelnemers dat ze hebben meegedaan. Aan iedere deelnemer BEDANKT! Ook aan de staff van W139, niks was ze te gek, heel fijn om mee samen te werken! Jabu Arnell als super host! En natuurlijk wil ik hierbij de sponsoren bedanken: Artel en Winsor & Newton.

 

Issue#14 is out now!

THERE IS NO I.
A COLLABORATIVE PAINTING PROJECT ABOUT EGO AND PROCESS IN W139 AMSTERDAM, JUNE 2014.
Several participants of the project share their experiences and conclusions. Here is what Judith Kisner says… <<Click here>>.

PRESENTeert in museumshop Boijmans van Beuningen

Accompanying Daan den Houter’s exhibition of Het Overschilderschilderij in Museum Boijmans van Beuningen, pamphlet PRESENTeert issue#13 is available at the museumshop. Go and get the pamphlet there and check out the last layer done by Katinka Lampe and see the complete archive of participants until now. Best to see before: 01-june-2014.

http://www.boijmans.nl/nl/7/kalender/calendaritem/1552/het-overschilderschilderij

“In 2002 schildert Daan den Houter de eerste laag van ‘Het Overschilderschilderij’. Sindsdien heeft Den Houter nog 99 andere kunstenaars gevraagd hun eigen laag aan het schilderij toe te voegen, waardoor het doek van 50 bij 60 cm nu bijna 10 kilo weegt.

Telkens vraagt Den Houter een andere kunstenaar, van jong talent tot bekende (olieverf)schilders uit Nederland. Denk aan Klaas Gubbels, Rob Scholte, V&B en Evi Vingerling. Het schilderij is te zien in de vitrine van de Espressobar.

Dit unieke project wordt zo’n acht keer per jaar gepresenteerd in De Aanschouw. Sinds 2001 is deze vitrine bij café De Schouw (Witte de Withstraat 80) in gebruik als de kleinste tentoonstellingsruimte van Rotterdam. In deze vitrine in de openbare ruimte wordt iedere week werk getoond van een andere kunstenaar.

Hoewel bij ‘Het Overschilderschilderij’ elke voorstelling onder een nieuwe laag verf verdwijnt, bouwen de opeenvolgende voorstellingen op elkaar voort. Dit opbouwen gebeurt letterlijk, want met elke nieuwe laag wordt het schilderij dikker en ontstaat er meer reliëf. Alle deelnemers schrijven bovendien hun naam op de achterkant van het doek. De honderdste laag is geschilderd door Katinka Lampe en werd op 10 april 2014 (de honderdste dag van het jaar) onthuld.

Deze presentatie van ‘Het Overschilderschilderij’ is onderdeel van een reeks waarin vanuit de Stadscollectie aandacht wordt geschonken aan Rotterdamse kunstinitiatieven.

In Galerie Frank Taal is van 4 april – 9 mei de solotentoonstelling SOWIESO van Daan den Houter te zien. De poster en het pamflet PRESENTeert#13 over ‘Het Overschilderschilderij’ zijn in de museumwinkel te koop.”

ISSUE # 13 IS OUT NOW!!

One hundred layers on the Overpaintpainting (overschilderschilderij).
The Overschilderschilderij – a project of Daan den Houter – is celebrated in PRESENTeert. Eight participants in the project write about their experience to paint over someone else’s work.

With contributions by: Albert Zwaan, Rob Scholte, Martijn in ‘t Veld, Jeroen Allart, Roel Klungel, Jan Barel, Olphaert den Otter, Marjolijn de Wit, Klaas Gubbels and Ctrlaltdelete.Org.

 

How to get the magazine or membership fee, see the website or email me!

Issue 12

Issue #12 Kunstenaars gesprekken (Artist talks)

Autumn is in the air… so time to read. The new issue of the pamphlet is coming up with a whole lot of text.

Kunstenaars gesprekken (translated: Artist talks)
– German artist Silvana Gerards writes a letter to Jonathan Meese and receives a handwritten answer. Read part 2 from the second letter here on presenteert.wordpress.com, right under this post.
– Painter Raymond Cuijpers talks with Jacco Olivier on his painting video’s.
– Ctrlaltdelete.org with Art on the streets.
– Blogstofollow.
– Painting agenda.

A SECOND LETTER TO THE STATE OF JONATHAN MEESE FROM THE FUNCTION OF SILVANA GERARDS (Part. 2)

The third point of the Trinity of Art, awareness, is what is different from animals and babies, which also commits the individual aware of his real identity to a certain responsibility to act according to the instructions of ART, as this conscious individual, the ‘servant of ART’ knows that he only acts in this way due the instructions of ART, so that his actions are in harmony, in the golden ratio, with the bigger picture. As a result of the fact that has been observed, that the acceptance of instructions of the adult individual is different to that of the animal or human baby, where the orders for art are received and executed without consciousness, that is to say by the means of transport which is ‘instinct’. 

I am now trying to find other expressions for the means of transport of the ORDER FOR ART in man. 

Instead of ‘instinct’:

I. Suggestion: ‘ERZ-Instinct’.

 

The relationship with the concept ‘instinct’ is maintained with this concept. With the ‘Erz’ prefix a distinction is, however, made and implies that this is a guide or a law which leads to the ‘Erz’ land. Indeed, a baby already lives in the ‘Erz’ land. Yet a baby cannot conceive of and call the ‘Erz’ land as such. It needs an adult intellect for this, which is used by ART as an outlet. 

Even if you, Mr. Meese, have, as a child already experienced the ‘Erz’ land (as everybody has), you too have also initially developed an ‘I persona’, and then established that this self-generated ‘I persona’ (ego) is limited and sooner or later manifests a destructive character. The experience of the ego together with its dark side must be undergone in order to recognise its dark side as such, and, finally, to be able to set in motion an inner abandonment of the state of the ego, so that the ‘Erz’-instinct can again take control.

 

II. Suggestion: the (edgy Kant-like) ‘Extreme Radical Instruction in the Category of Art’.

(Order 0f Art = Principle 0f Reason)

As already mentioned at the beginning, Kant was trying to develop a law for man in which he is guided as reliably as the animal is by instinct. The categorical imperative arose from this. ‘Act in such a way that the maxims of your will can always apply together as a principle of a general law.’

Thus, one should act in such a way that the subjective principles (maxims) according to which one acts, are equivalent to an objective principle (imperative) and could be illustrated by a general law. The origin of this objective principle is reason, which we can also call ART.

That is probably what you mean, Mr. Meese, when you mention ‘objectification’ and say that you are currently the ‘most objectified’. In this way, you say that the subjective individual Jonathan Meese in the state or in the function of ‘Jonathan Meese’ conveys the objective principles of the pure Dictatorship of Art (thus, reason).

The ‘Extreme Radical Instruction in the Category of Art’ can only be perceived or received in a moment of complete presence, that is, when one acts and does not react. With action, in contrast with reaction, an inner space exists, a complete focus on the present moment, as a result of which, usually, a consequential assertion, as in the method of Kant’s categorical imperative, becomes superfluous, as ART has the upper hand and silences the doubts of the intellect, as the latter is exploited by ART.

The present, the here and now, is always there. We must simply summon it time and again. Thus the ‘I persona’ can no longer stand in the way of the Dictatorship of Art.

In the meantime, be entirely focused on the here and now as often as you can. If you do so, the ‘I persona’ will gradually eliminate itself!

Fortunately!

 

What do you think of that, Mr. Meese?

Or rather: What does ART dictate to the state of ‘Jonathan Meese’?   •

 

 

 

GLOSSARY

 

ART = Being

ART = Nothingness (Not-being)

ART = the formless

ART = reason

ART = being entirely in the present

 

ART = NOW!

 

Issue#11 on video

Issue #11

THE BERLIN ISSUE IS THERE! Guest Editor for this issue is the Berlin based art critic and curator Jurriaan Benschop. He invited 9 Berlin based painters to write about their heroes in painting…

With contributions by:

SEBASTIAAN SCHLICHER (SKETCHBOOKPAGE)

THOMAS SCHEIBITZ

SOFIE BIRD MOLLER

MAARTEN JANSSEN

JORGE QUEIROZ

ADRIANA MOLDER

MICHAEL MARKWICK

MARK LAMMERT

KATHARINA OTTO

VALÉRIE FAVRE 

CTRLALTDELETE.ORG (ART ON THE STREETS)

Een Sandwichman met een leeg frame op z’n rug op de Kurfuerstendamm – Berlin 2012.

http://commons.wikimedia.org/wiki/File:The_Repentant_
Magdalen,_circa_1577,_by_El_Greco_(1541-
1614)_-_IMG_7417.JPG